Het is verboden om een persoon op grond van handicap of chronische ziekte anders te behandelen dan een ander in een vergelijkbare situatie. Dit betekent dat er geen onderscheid mag worden gemaakt tussen mensen met en zonder een beperking.
Ieder mens moet in staat worden gesteld aansluitend bij zijn eigen mogelijkheden autonoom te zijn.
Artikel 01 Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte
De wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte is al van kracht sinds 2003. Deze wet is in 2016 aangepast om te voldoen aan de eisen van het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap. Het gaat verder dan alleen digitale toegankelijkheid. Denk bijvoorbeeld aan de toegankelijkheid van openbare gebouwen, het openbaar vervoer, het onderwijs en op de werkvloer.
Mensen die tegen problemen aanlopen kunnen in veel gevallen een aanpassing aanvragen. Als zo’n aanvraag wordt geweigerd, dan kan de aanvrager een oordeel vragen aan het College voor de rechten van de Mens.
Sinds 1 januari 2017 is dit óók verplicht voor het aanbieden van goederen en diensten. Hieronder vallen onder andere de websites en mobiele applicaties van winkels, horeca, verzekeraars, musea en zorginstellingen.